Follow Balay Sugidanun on WordPress.com

Tampuhaw dyang cellphone:
nagakudug ang limug sa mga letra
nga nagabalita kang paghugpa kang katalagman
dara kang hangin halin sa Japan, radiation ang ngaran,
tuga kang pag-meltdown kang nuclear plant
pagkatapos kang linog, kang tsunami, kang pagliso-alsa-
kupus kang kalibutan.
Gapa-abot run ang kamatayon!
Nagdali-dali ako sa paghanda, sa pagpauli.
Ginsarado ko ang mga bintana kag gawang,
ginhulat ang imo pag-abot sa kahipus.
Rugya, sa dyang damgo kang pagkabuhi kaimaw mo,
nga sangka paghulat kag paglaum, pagbiya kag pagpaubaya
sa pagpabilin ukon paghalin,
gintay-ug ako kang napat-ud: palangga ko gid man gali ikaw.
Kag rugya ako nagapahimuyong sa balay
nga buhay run natun rulubngan antes pa mabalita
dyang pag-abot kang katapusan kang kalibutan.
Imaw kita kadya nagkutkot, hasta kita makapuyan,
kag husto lang run gid man ang dalum na kadya
para malantaw natun sa pagpahuway
nga marayu sa isara kag isara.
Hulugan ko dya kang sinipad kang bulak: humut, duag, katam-is,
antes pa mag-abot ang linog, ang tsunami, ang radiation
antes pa magmahal ang gasolina, maduktan kang asik
kang giyera kang Libya kang Bahrain kang Saudi Arabia
ang atun isla kag magkinala-kala ang tanan kag matampukan
dyang atun rulubngan
kag mag-abot ikaw
kag indi run natun makita
bangud sa karsada run nagahamyangan ang mga bagol kag tul-an.
Swerte natun: naunahan natun ang atun kamatayon.
Kag sa tunga kadyang paghulat,
napat-ud ko
nga palangga ko gid man gali ikaw.
Amo nga namati ako kang balita, namati kang musika,
nagbasa kang libro, nagsulat kadyang binalaybay,
hasta nagdulum ang akun panurukan sa kalinung
kag indi ko run makita sa pensar ang atun rulubngan
pati ang imo nawong, ang imo lawas; ang adlaw kag bulan
nga gindpudyot ko ang tampuhaw nga cellphone
kag gintawgan ikaw: “Kamusta, sa diin ‘kaw run?
May radiation nga maabot, mag-igo sa atun tutunlan,
Uli run, dali-a” nga daw parehas lang
nga may mga sinipad gid man ka bulak sa akun mga palad;
kalum-uk nga naga-abi-abi kag nagapanghamut kang kaluwasan.