‘Sa Kahawaan kang Panay’ ni Genevieve L. Asenjo

Ginbasa ko dyang binalaybay kang Sabado it aga kang Oktubre 26 sa Amphitheater kang De La Salle University sa Manila. World Poetry Day ang Oktubre 26 nga ginbalay kang World Poetry Movement (WPM), hut-ong kang 37 ka direktor kang International Poetry Festival sa nagkalain-lain nga bahin kang kalibutan kang 2011 sa sangka pagtiriripon sa Medellin, Colombia diin ginasugid nga buhi ang pagpasundayag kang binalaybay.

Bahin dyang kahiwatan kang mas bahul nga festival nga nagbukas kang Oktubre 24, ang “Towards a Green Education in the Philippines and Asia Pacific: Perspectives, Pedagogies, Performances.” Bilang ugyon sa World Poetry Movement kang pangtakup sa dyang kahiwatan, ginpangunahan kang Bienvenido N. Santos Creative Writing Center dyang pasundayag nga gintawag “Read Green Sing Green: Poetry and Music for the Environment” kag gin-direk ni Ms. Farida Kabayao, kilala nga violinist kag theater actress, tumanduk kang Iloilo kag kaimaw ko sa Dept. of Literature. 21 ka mga manugbinalaybay ang nagpasundayag, darwa run kami rugya ni John Iremil Teodoro, sangka busalian natun nga manunulat halin sa Maybato, San Jose kag kadya nagatudlo sa Miriam College sa Quezon City. Bag-o lang man tana makatapos mag-comprehensive exam para sa anang PhD in Literature sa DLSU.

Saulado, amo dya ang pangabay kang organiser. Para mas madali kanakun sa tunga kang kasakuon, nag-record ako kag gin-upload sa SoundCloud [i-klik] para mapamatian gamit ang earphone sa iPhone. Nasaulo ko gid man, bisan pa may bugu nga pagpuut kang ginabalaybay ko run it tudo. Nalipay ako sa dyang eksperyensya kag kahigayunan nga mapaambit dya sa duna nga tunog kang atun pulong.

Sa Kahawaan kang Panay

Una nga lupad pauli kanimo
kag ang mga tun-og nagaidlak
sa mga pakpak kang eroplano
parehas kang akun mga mata
nga nagahapulas sa panganod
kang imo ka-gwapa
kag kang mga bukid sa idalum
nga nabuldos sa ngaran kang mina
kang mga kahoy nga natapas
sa ginatawag nga pagpalapad-karsada.

Una nga lupad pauli kanimo
kag dyang dughan
daw mga pakpak kadyang eroplano –
nagakuba-kuba: indi makapati
sa madasig nga pagkadura kang mga kahoy
kay bisan gani dyang gugma kanimo
wara mapanas sa tinuig,
wara mapalus-aw kang distansya.

Kun kasubu man dyang pagdumdum
pareho kang mga gabii nga ang imo mga bibig
dapya kang balud nga akun ginaharkan
sa pag-arado sa kadagatan kang kalibutan –
luyag ko kang kaugot – nagaungot –
daw talaba kang Villa nga akun ukabon,
isawsaw sa sinamak kag itig-ab
samtang ang mga isda sa dagat kang Guimaras
ginaprito sa krudo, ang hunasan nagainggat sa itum nga lao,
ang kaputi, kapino kang baras sa Boracay, diyamante
nga padayon nagapauripon sa mga tumandok kag Ati.

Luyag ko kang dugang nga kusug:
binalaybay kang mga babaylan, epiko kang mga binukot
gahum kang mga aswang, anting-anting kang mga gerilya
nga magadukot sa akun dapa-dapa hasta tutunlan:
kalayo kang Kanlaon
nga magapatangis kanakun
sa liwan nga pagsaksi kang imo mga yuhum,
bulawan – daw mga mais nga aranihun –
samtang ang luyloy-lupad kang imo buhok
handumanan kang tubig-busay nga akun ginadakup.

Tabang, palangga!
Sagupa ako
sa hungod nga paglipat kag pagbiya
bag-o pa dyang eroplano makahugpa
kag igakalipay ko ang indi pagbuhay sa imo ingud.

Salamat sa inyo pagbasa.