
ni David Hockney
sa Metropolitan Museum, New York City
Diyos
sangka kutsara nga istorya (sa mga tamad magbasa)*
Sabado ti gabii, alas sais, turog run ang mga manok nga nagahapon sa kasoy. Nagrikulas ang mga sapat kang manawag si Monina.
“Mre Sally, tagpira ang ra-ay ra?” gintudo na ang cup cake nga himo kang taga-Dangcalan.
“Lima man eh, pararehas lang kara sanda.”
“Namit tana ra gawa hay lum-ok. Tugrui ako kang sara abi. Kag mawnten dyu dayon.”
“Diin kamu nanglunob haw?”
“Ay, rudto kay Tuting ay. Wara gani kami maswelduhan. Balikan pa namun gani to sa rum-an.”
“Tag-pira adlaw na bay?”
“Dosyentos man. Amo ra gani kuon namun nga bisan sanggatos lang daad tugro na kaina para may paranindahan man kami sa rum-an sa banwa. Bisan barakal lang ka hawul-hawul raad. Garing baw, dyang si Tuting, mapaobra, wara gali ti kwarta. Sa rum-an na pa kano mabuol ang alili na kay Diding. Nami gid.” —
“Ay, wara kami ti straw. Ung-ungon mo lang?”
“A, stro stro pa kara.”
Dayon na dawu kag ung-ong kang nagabalhas nga botelya.”
“Ahhh, daw extra sa TV lang ba. He he he”
Gindawu na ang pulo ka pisos nga sinsilyo.
“Dya-ay akun. — Kulang kwarta ko mre ba. Tagpira gani ra ang mawnten dyu? Dose bay no? Agyan ko lang srum-an ang kulang mre Sally, pwede?
“Ay ‘ning Monina kaw, pwede bla nga indi hay natunga mo run ra hud.”
“He he he. Si mre Sally man, idugang lang dyan sa lista ko ah. Wara man takun ti amnesya parehas kang iba. Agyan ko lang ang mga utang ko sa rum-an kun mabaydan kami ni Tuting.”
“Obrahan nyo pa gali ra sa rum-an? Ay ti Domingo?”
“Ah, intindihan man ra ka Diyos ah. Man-an na man ra nga pigado kita. Bugayan man kita ka patron ta nga si San Isidro. Bisan wara kita gasimba kun Dominggo kun tudok man tana ang atun pangamuyo, bugayan man kara kita gihapon. Di bla mre no?”
“Sa mata mo ra ‘ning Monina kaw. Basta baydan mo ko srum-an ha. Pira run bla ka semana utang mo dya. Indi kaw run gid ka liwat kanakun.”
“A, huod ah. Sa rum-an, agyan ko dya kun mabaydan kami ni Tuting. Te dugangan ko lamang kang sardinas ay. Ra-ay ang kahang bala ra — naaaan, amo ra.”
“Sige. Sige. Srum-an run dya ha. Uli run to hay gahulat run kabay to kanimo si Simo mo.”
“Baw, slamat gid mare ha. Agyan ko lang sa rum-an sa hapon. Mauli run ako hay gisahon ko pa dya.”
“Panaw run to. Andam sa aragyan basi kadanlog kaw hay nangrapta kaina ang mga bata dyan nga nagpanakras kang kaso–.”
“Ay susmaryahosep! Patawara Ginuo. – Ay ang animal, nabitas pa ang smagul ko!”
Tapos.
*Inspirasyon halin sa Fast Food Fiction (Short Short Story To Go) ni N. Q. de Jesus
hahaha! nami nami gid tana nga dya magsulat si Mike. Ga talangkaw lang ta pirmi ka kadlaw. Sugpuni ay!
LikeLike