Dito ako pinatuloy ni Kate, sa Tahanan ni Aling Meding, isang hotel kaharap ang Sampaloc Lake, isa sa pitong tanyag na lawa ng San Pablo. Ang anim pa ay Palakpakin, Mohicap, Yambo, Kalibato, Bunot, at ang Pandin saan nadalaw namin noong huling bisita rin kay Kate.
Sa Dagatan Boulevard ang hotel, saan maraming nagbibisikleta, naglalakad, nagpi-picnic. Hindi ko nagawang maglakad-lakad tulad nang binalak, kagaya noong una ring punta. Nakuntento ako sa pamamahinga sa kuwarto, at sa pagsimulang pagbasa sa bagong nobela ng kaibigang manunulat na tubong San Pablo, si Egay Samar. Magkukuwento rin ako sa inyo sa sunod nitong “Si Janus Silang at ang Tiyanak ng Tabon.”
Nawala ang pagod ko sa biyahe at naibsan ang init ng panahon nang bumungad sa akin ang mga bulaklak at tanim sa paligid ng hotel. Ito ang pinto na sumalubong sa akin. Areglado ang front desk. Kaagad akong nakapanhik sa kuwarto, ang Sampaguita.
Nagpapasalamat ako kay Kate. Mapalad ako na may kaibigang tulad niya. Naging kaibigan ko rin ang ilan niyang kaibigan na naipakilala, at ang kanyang maganda at butihing Ina. Kahit busy sa kanilang family affair, saan imbitado rin ako, nakapagkuwentuhan kami. Isa si Kate sa mga kaibigan na kapag magkita kami, hindi maubos-ubos ang kuwentuhan, lalo na tungkol sa mga personal na pangarap at para sa bayan. Pareho kaming bisyo ang volunteer work at community engagement.
Sa Cafe Bulwagan kami higit nakaupo at nakapagkuwentuhan. Kinaumagahan, sa almusal ng kape barako at lutong Pinoy. Nagustuhan namin ang ambience ng bulwagan. Presko, simple, tasteful. Isa ang ukit sa baul na ito ang nakakuha ng aking atensyon, at ang sinag ng araw papasok sa bulwagan, na naka-kuwadro sa tangkay ng mga bulaklak sa labas. Sa ganitong payapa at payak na ganda masasabi kong naging ganap na tahanan ang hotel para sa akin sa loob ng isang gabi, hindi lamang naging isang tuluyan.
Sa muli, salamat, Kate.
Balay Sugidanun 