“Pansit, sliced bread, Milo kag ‘Meri Krismas'” ni Joselito ‘Pajo’ Padulla

Madulom ang kagab-ihon. Ang nabilin nga kasanag amo lamang ang siga nga nagahalin sa kingke nga nabutang sa tunga kang lamesa nga karan-an. Wara kami kamaan kon ano oras ron kato. Batian ko ang huring-huring nanday nanay kag tatay samtang naga estoryahanay sanda sa atubang kang nagakirab-kirab nga sulo kang kingke. Turog ron ang akon mga bugto.

Iriringod kami nga anom nga nagdinasok sa sulod ka sangka kapay. Kinahanglan indi magsagad giho hay kon magguwa gani ang alima o kon ang kahig, mabatyagan gid nga nagapanalupsop ang ramig nga dapya kang hangin nga nagalusot sa mga buslot kang amon dingding nga nipa.

Ginmukra ko ang akon mata kang hinay hinay. Nakita ko ang baga kang sigarilyo ni tatay. Si nanay nagapungko nga nagapanimuko sa sulod kang ana patadyong. Ginaramigan man guro. Sa anda mahinay nga pag estoryahanay mabatian ko man nga may mga malaka nga linupok halin sa marayo. Dayon mabulos ang huni ruman kang mga kekek kag sirum-sirum sa kanipaan. Kon kis-a may mga pangka man nga daw nagabalosanay kanta. Ginpirit ko pirong liwat ang akon mata ugaring hay nagamukra tana kang ana, wara ko ginahungod. Wara ako naggiho.

Kon magliso gani ko hay magguwa ang akon kahig sa kapay kag manalupsop ang ramig. Nanimuron lamang ako kag nagmukra kang akon mata. Wara ako ti makita kundi ang tuman nga kadulom. Daw papel nga ginkuris-kurisan kang itom nga krayola asta mabuta nga puros itom. Amo man diya makita ko kon gapirong ako, puros itom. Ang diperensiya lang hay gamukra akon mata kadya.

Duro akon napensaran. Man-an ko nga wara ako nagadamgo hay mukra man akon mata, wara takon naturogan. Ambay kon paranamguhanon dya. Nagasakay kuno ako sa akon bag-o nga BMX nga bisekleta imaw kang akon mga barkada tapos rugto kuno kami sa may bangtod nagapatumbo-tumbo, palupad kang amon bisekleta sa banglid. Ako gid kuno ang sagad hay taas-taas gid akon patumbo ka bike. Tapos ginabuy-an ko pa gid anang manibela. Sadya-sadya kami. Nagakinadlawanay hay nalipay gid kami tanan. Ako pa gid ang dasig-dasig magpadalagan kang bike. Duro pa nga mga eksibisyon akon naman-an. Wara ko kamaan kon pira ka oras ang naglabay. Mainit ron akon likod nga daw nagabiring. Daw nagalingin ron akon ulo. Dayon nabatian ko nga nagragitnit ang salog nga kawayan.

Gintapik ni tatay ang akon batiis. “Bangon ron kamo.” Gin-uyog ko man ang abaga kang ingod ko. “Bugtaw ron kuno kita!” Dayon bungkaras kag dalagan panaog sa hagdan. Nagsunod man dinalagan ang akon mga libayon.

Hamot ang dapya kang bag-ong bahit nga pansit sa lamesa. May mga sliced bread ron man nga ginpalamanan ka pansit sa bandehado. May mga sartin nga tasa nga may sulod ron nga init tubig. “Timpla lang kamo kang inyo Milo. Darwa ka kutsara lang ha? Diya ay kalamay nga maskubado” hambal ni Nanay. Si Tatay nagatindog sa may gawang nagahigop kang anang Milo samtang nagapanigarilyo. Nagasako ron ang linupok sa sagwa. Batiun ron gid kag todo-todo pa gid. Ginbuol ko ang bahol-bahol gid nga tasa kag ginbutangan ka darwa ka kutsara nga Milo. Gindugangan ko dayon ka sangka kutsara nga kalamay kag gintirawan. Kulang pa tam-is na.

Gindugangan ko pa gid ka tunga sa kutsara nga kalamay kag gintirawan. Baw, gamayan lang mapaso akon dila. Ang akon mga libayon nagtirimpla ron man kang anda nga mga Milo. Sako ron man anda nga kaon kang pansit nga ginpalaman sa sliced bread. “Nay, ginapili ni Joseph ang karne!” sugid kang sara hay ti namit bay tana kan-on ang pansit kon duro karne.

“Ay alas dose ron!” kuon ni Nanay.

Nagparapit kami tanan kanday Nanay kag Tatay kag magbisa. “Meri Krismas ‘Nay, Tay.” kuon kang kada sara.